Rekomendacja S

Rekomendacja S - rekomendacja, która została opracowana przez Komisję Nadzoru Finansowego w oparciu o artykuł 137 pkt 5 ustawy Prawo bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 r. Dokument został po raz pierwszy opublikowany w 2006 r., zaś w 2013 r. został zmieniony i znowelizowany. Dotyczy on dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi finansującymi nieruchomości oraz zabezpieczonymi hipotecznie. Została on wystosowany do wszystkich polskich banków.

„Celem Rekomendacji S jest zapewnienie wysokiej jakości portfeli kredytowych banków, a poprzez to także poprawnej sytuacji wszystkich uczestników rynku nieruchomości i całej gospodarki (w dokumencie znajduje się m.in. następujące uzasadnienie konieczności wprowadzenia bardziej restrykcyjnych zasad w zakresie procedury udzielania kredytów hipotecznych” [1]

Jak mówi fragment rekomendacji S „nadmierne złagodzenie zasad badania zdolności kredytowej mogłoby prowadzić do nieuzasadnionego wzrostu cen nieruchomości (zwłaszcza w połączeniu z możliwym łagodzeniem polityki pieniężnej), a tym samym do pogorszenia sytuacji przeciętnych gospodarstw domowych na rynku nieruchomości, które musiałyby zaciągnąć wyższe zobowiązania w celu zakupu tej samej nieruchomości” [2]

Rekomendacja S obejmuje takie obszary bankowości jak:

• Kontrola wewnętrzna,
• Zarząd i rada nadzorcza banku,
• Relacje z klientami,
• Identyfikacja, pomiar i ocena ryzyka kredytowego,
• Raportowanie i monitorowanie ryzyk kredytowych zabezpieczonych hipotecznie,
• Zabezpieczenia.

Główne zasady Rekomendacji S to:

• Maksymalna wysokość wskaźnika LTV - wysokości udzielonego kredytu do wartości jego zabezpieczenia. Wynosi on maksymalnie 80%, jednak niektóre banki dopuszczają 90% przy zastosowaniu obligatoryjnego ubezpieczenia niskiego wkładu własnego tj. brakujących 10%.
• Sposób liczenia zdolności kredytowej kredytobiorcy - w przypadku kredytów udzielanych na więcej niż 30 lat, ale nie więcej niż 35 lat, bank do wyliczania zdolności kredytowej musi przyjąć 30 lat. Ponadto, każdy z banków musi ustalić akceptowalną przez siebie maksymalną wartość współczynnika DTI, który określa wartość wszystkich obciążeń kredytowych klienta do jego dochodów netto,
• Zgodność waluty dochodu z walutą finansowania kredytu - osoba uzyskująca większą część dochodu w złotówkach nie uzyska kredytu w walucie obcej i na odwrót, osoba uzyskująca dochód w walucie obcej nie otrzyma kredytu złotowego.

„Zalety rekomendacji S:

• ograniczenie nadmiernego zadłużania się przez klientów – klient musi jeszcze przed wzięciem kredytu udowodnić (dokumentując wkład własny), że stać go na takie zobowiązanie,
• ochrona kredytobiorców przed konsekwencjami skoków walutowych – obecnie kredytobiorcy mogą brać zobowiązania tylko w takiej walucie, jaką zarabiają,
• pozyskanie przez banków stabilnych kredytobiorców – z powodu obostrzeń niestabilni i potencjalnie niewypłacalni na wstępie nie zostaną kredytu.

Wady rekomendacji S:

• zwiększona trudność wzięcia kredytu – nie każdy jest w stanie uzbierać wkład własny,
• mniejsza zdolność kredytowa klientów – obecnie zdolność obliczana jest na maks. 25-letni okres spłaty.” [3]

PRZYPISY:

[1] https://pl.wikipedia.org/wiki/Rekomendacja_S 01.06.2022 r.
[2] Rekomendacja S dotycząca dobrych praktyk w zakresie zarządzania ekspozycjami kredytowymi zabezpieczonymi hipotecznie, Warszawa: Komisja Nadzoru Finansowego, 2013, s. 3 (stan prawny na 10.04.2015 r.).
[3] https://pozyczkaportal.pl/rekomendacja-s-nowelizacja-knf/ 06.02.2020 r.

OPRACOWANIE: Monika Czekaj